عسل جوان

عسل و ريه

امام كاظم مي فرمايد : « هيچ دارويي به خوردن عسل نمي رسد . »

از زمان هاي بسيار قديم مردم به خواص درماني عسل در معالجه بيماري هاي ريوي پي برده بودند .

چنان چه بقراط نوشته است كه شربت عسل براي از بين بردن سرفه و خلط سينه مسلول نافع است .

هندو هاي قديم نيز عسل و شير را بهترين دارو براي درمان سل و فشار خون مي دانستند .

اودينتسوف پژوهشگر روسي با خوراندن روزانه 100 تا 150 گرم عسل به بيماراني كه داراي  سل بودند

متوجه بهبود حالت عمومي ، افزايش وزن ، كاهش شدت سرفه ، بالا رفتن مقدار هموگلوبين خون گرديد و در مورد سه بيمار كه داراي عفونت ششي بودند

با خوراندن عسل نتايج خوبي به دست آورد از جمله زياد شدن اشتها ، افزايش وزن ،

كم شدن اخلاط و تعداد آبريزي در روز از شب زيادتر شد كه پيش از درمان بعكس بوده است .

ابن سينا براي درمان مراحل اوليه سل مخلوط عسل با گلبرگ گل سرخ را تجويز مي كند و

معتقد است كه براي نتيجه بهتر ، عسل بايد قبل از نهار خورده شود .

عسل و ريه

همچنين خوردن عسل با شير گرم داروي موثري براي درمان بيماري هاي شش است .

شواهد بسياري بر اين دلالت دارند كه عسل داروي قوي ضد سل ششي است

كه به همين دليل نمي توان از خواصي كه در اين زمينه دارد چشم پوشيد با اين وصف مي توان تاييد كرد كه عسل تقويت كننده ضروري براي افزايش پايداري تن در مقابل عفونت سلي است .

راف براي ناراحتي هاي ريوي ، سرفه و گرفتگي صدا نسخه زير را تجويز مي كند :

يك عدد پياز را رنده نموده و پوره حاصل را در يك ليوان سركه ريخته و مخلوط به دست آمده را صاف مي كنند و

با هم حجمش عسل مخلوط نموده و هر 5/1 ساعت يك قاشق غذاخوري از آن مصرف مي نمايند .

فراكه مي گويد كه در ميان اسانس هاي موجود در عسل اسانس تربانتين و كامفر كه از گونه هيدروكربورها هستند

و نيز كاكوتي  به ميزان كم ريه ها را آرام و پاك نموده و به ميزان زياد آرام بخش تن و جان مي باشند .

آن ها نيز در كشتن باكتري ها و ميكروب ها تاثير دارند البته آن بستگي به ميزان عفونت شش ها دارد .