غلظت عسل
« عسل رقيق بد است ؛ عسل غليظ خوب است » .
اين هم از باور هاي غلطي است كه بايد اصلاح شود .
رقيق يا غليظ بودن عسل بستگي به دو عامل دارد .
اول و مهم تر ميزان آبي است كه در عسل وجود دارد .
دوم درجه حرارت محيطي كه به هنگام خريد مشتري در آن قرار دارد .
در تابستان عسل كمتر كش مي آيد ، در زمستان بيشتر .
علت اين است كه بر اثر برودت خودش را به اصطلاح جمع مي كند .
به همين دليل بر روي بسته عسل هاي خارجي برچسب هايي براي راهنمايي مصرف كننده ديده مي شود
به اين مضمون كه « گرم كنيد تا نرم شود ، سرد كنيد تا سرد شود » .
غلظت عسل
اما در مورد غلظت عسل هاي مختلف :
به طور مثال عسل جنگل هاي شمال ايران و عسل مركبات رقيق تر از عسل هاي مناطق كوهستاني مانند :
سبلان ، پلور ، محلات ، خوانسار و غيره هستند .
به هيچ وجه اين بدان معني نيست كه دسته اول از كيفيت پايين برخوردار باشند .
هر دو عسل طبيعي و خالص هستند اما در يكي ميزان آب موجود كمي بيشتر از ديگري است .
در تعريف جهاني پذيرفته شده ،عسل قابل قبول براي عرضه به بازار عسلي است كه از حداكثر 18 درصد آّب و حداقل 82 درصد مواد قندي تشكيل شده باشد .
آب بيش از 18 درصد در عسل موجب تخمير مي شود يعني غلظت مواد قندي كمتر از 82 درصد امكان رشد باكتري را فراهم مي سازد .
اگر به عسلي برخورديد كه رقيق تر از عسل هاي مورد شناخت شماست و از نظر ظاهري علايمي از ترشيدگي و تخمير در آن نيست ،
گمان مبريد كه خداي ناكرده تقلبي است ، يا عسلي با درجه كيفيت پايين تر است .
برچسب: ،