عسل جوان

دستگاه نيش و خصوصيات فيزيكي زهر

دستگاه نيش زنبور عسل شامل غده ، مجرا ، كيسه و نيش است كه اين اجزاء باعث توليد ، محافظت ، ذخيره و مكانيزم تزريق

زهر مي شوند .

زنبورهاي تازه متولد شده ميزان كمي زهر دارند .

با تغذيه مواد پروتئيني غني و ميزان زياد گرده گل كيسه زهر به تدريج پر مي شود .

بيشترين ميزان زهر در زنبور هاي 18 تا 20 روزه مشاهده مي شود .

كيسه زهر زنبور 3/0 ميلي گرم زهر را در خود جا مي دهد .

زهر زنبور مايعي است بي رنگ ، با مزه تند ، و بوي آن شبيه موز رسيده است .

دستگاه نيش و خصوصيات فيزيكي زهر

جمع آوري زهر زنبور :

در سال 1930 جمع آوري زهر يك كار مشكل و خسته كننده بود .

در همان سال كمپاني مك هنريش شروع به جمع آوري زهر براي استفاده در توليداتش نمود .

براي اين منظور در طول روز خانم ها با پوشيدن لباس هاي محافظ در زنبورستان و در كنار كندوها مي ايستادند و با يك پنس

بلند زنبورها را مي گرفتند

و آنها را وادار به نيش زدن به كاغذهاي جاذب خارج و در تركيبات استاندارد بكار مي بردند .

براي توليد زهر به ميزان زياد و كيفيت بالا نياز به تكنيك ، جمع آوري ميزان زياد و با كيفيت زهر زنبور را امكان پذير مي ساخت .

روش هاي زيادي براي جمع آوري زهر زنبور ابداع و توسعه پيدا كرد كه هنوز هم بكار مي روند يكي از ساده ترين اين روشها

گرفتن يك زنبورها با دو انگشت شصت و اشاره و يا يك پنس و وادار كردن آن به نيش زدن روي يك صفحه شيشه اي است .

زهر خشك شده زنبور را مي توان از روي شيشه تراشيد و در آب دو بار استريل شده يا محلول ايزوتونيك سالين حل نموده با

اين وجود شيوه زمان بر و خسته كننده است .